امروزه با گسترش راه ها و جاده ها و فعالیت های عمرانی نیاز به کاهش تصادفات و حفظ جان سرنشینان خودرو و کارگران راهداری ها امری مهم می باشد. یکی از بهترین عوامل برای جلوگیری از برخورد خودرو ها در حین تصادفات جاده ای و جلوگیری از تصادفات جاده ای استفاده از بلوک های جدا کننده نیوجرسی می باشد که در ایران به آن به اختصار نیوجرسی می گویند.

بلوک های بتنی متفاوتی اولین بار در سال 1946 در کالیفرنیا استفاده شد، مسئولان امر در این ایالت این تجهیزات ترافیکی را جایگزین گاردریل های تیر چوبی استاندارد (و در عین حال ضعیف) کردند و آن را در یکی از مرگبارترین جاده های کالیفرنیا که تصادفات شاخ به شاخ در آن رایج بود کردند. با این حال ایالت نیوجرسی یک ساختار بتنی مشابه را برای استفاده در جاده ها تصویب کرد که دارای شکلی قوس دار به عنوان محافظ میانه جاده بود و در جاده شماره 22 ایالتی در شهرستان هانتردون (Hunterdon) که سابقه تصادفات زیادی داشت استفاده شد.

ابعاد جدا کننده های اولیه به این صورت بوده است: 48 سانتی متر ارتفاع، 76 سانتی متر عرض بود و معمولا حدود 5 سانتی متر از آن در زیر خاک وارد می شد تا ثابت باشد. این جدا کننده نیوجرسی به وسیله میخ های فولادی 5 سانتی متر به زمین میخکوب می شدند تا محکمتر از پیش شوند. همچنین در ساخت پوسته بیرونی آن از سیمان سفید استفاده می شد تا در شب نیز به خوبی دیده شود. با این حال مهندس جاده سازی در نیوجرسی به بهبود طراحی این تجهیزات ایمنی ادامه دادند و پیش نمونه های بزرگتری را بر اساس تجربیات حاصل از تصادفات تولید کردند.

در نهایت در سال 1959 آن ها به روی یک جدا کننده نیوجرسی به اتفاق نظر رسیدند که ارتفاع آن 80  سانتی متری (32 اینچی) از سطح جاده ، ارتفاع پایه 7.5 سانتی متری، و 33 سانتی متر از کناره های آن تا رسیدن به بخش عمودی یک شیب منحنی مانند بود. آنها مصوب کردند که این بلوک ها می تواند در دیگر ایالات آمریکا استفاده شود ولی حتما می بایست از نام جدا کننده نیوجرسی برای آن استفاده کنند.

نمونه ای از نیوجرسی F-شکل که از انواع رایج می باشد

هنگامی که خودرو های کوچک با سرعت زیاد با دیواره های ساخته شده از نیوجرسی برخورد می کنند احتمال چپ شدن و واژگون شدن خودرو های سبک بالاس. بدین منظور جدا کننده نیوجرسی F-شکل طراحی شد که دارای شیب کناره 10 اینچی یا 25 سانتی متری می باشد و شیب آن کمی بیشتر می شود و بدین شکل با کنترل بهتر تصادفات از واژگون شدن خودرو های سبک نیز جلوگیری می کند، هرچند که انواع دیگر از طراحی های نیوجرسی ها نیز استفاده می شوند چرا که می توانند تست های استاندارد تصادف را با موفقیت پشت سر بگذارند.