جلیقه ایمنی شبرنگ و دلایل استفاده از آن چیست؟

جلیقه ایمنی شبرنگ که معمولا افراد مختلف آن را با رنگ زرد یا سبز فسفری مایل به زرد آن را می شناسند یک لباس یا پوششی است که به شدت درخشنده بوده و در هر پس زمینه ای به دلیل رنگ خود و درخشندگی اش قابل تشخیص می باشد. شاید امروزه اخبار زیادی در مورد جلیقه زرد یا اعتراضات جلیقه زردها در فرانسه شنیده باشید که استفاده از این جلیقه در اعتراضات نشان می دهد که معترضین انتخاب هوشمندانه ای کرده اند چرا که کاربرد اصلی آن را چاشنی اعتراضات خود کرده اند. در واقع کاربرد اصلی آن به وضوح دیده شدن است یا به عبارتی ساده تر جلب توجه کردن می باشد.

جلب توجه با جلیقه ایمنی شبرنگ - جلیقه زردها

برای پیشگیری از خطرات و خطاهای های انسانی نیاز است که افراد شاغل به خصوص افرادی که در یک محیط میدانی کار می کنند بهتر دیده شوند و جلب توجه کنند. یکی از بهترین گزینه ها برای جلب توجه بیشتر و بهتر دیده شدن استفاده از جلیقه ایمنی شبرنگ می باشد. بدین ترتیب کسانی که جلیقه ایمنی شبرنگ می پوشند از خطر برخورد وسایل، تصادفات جاده ای، برخورد با لیفتراک ها بیشتر در امان هستند. گروهی از معترضان در فرانسه از جلیقه زرد (سبز) برای دیده شدن بیشتر استفاده کردند!!!

تاریخچه ی استفاده از جلیقه ایمنی شبرنگ

اولین استفاده ی تجربی از لباس های ایمنی با وضوح بالا یا همان جلیقه ایمنی شبرنگ به سال 1964 در بخش اسکاتلند راه آهن های بریتانیا باز می گردد. در این سال ژاکت های نارنجی رنگ فلوئورسنتی برای کارگران خط راه آهن ایستگاه پولوکشیلد به خیابان اگلینتون در شهر گلاسگو تهیه شد. در این هنگام از لوکوموتیوران هایی که در این ناحیه مشغول به کار بودند نظر سنجی شد و پیشنهادات آن ها در مورد این ژاکت شنیده شد. پس از آن استفاده از لباس های واضح در بخش مهندسی و کارگری منطقه ی میدلند راه آهن بریتانیا در سال 1965 تصویب شد. بدین ترتیب این پوشش ایمنی در سراسر راه آهن های بریتانیا به کار گرفته شد و دلیل آن نیاز به دیده شدن افراد با توجه به سرعت بالای قطار ها ذکر شد. اولین انواع جلیقه های ایمنی با وضوح بالا در شرایط آب و هوایی معمول از 800 متری قابل مشاهده بود. پس از آن استاندارد های متنوع و زیادی در خصوص جلیقه های با وضوح بالا یا همان جلیقه ایمنی شبرنگ ایجاد شد.

جلیقه ایمنی شبرنگ از چه اجزایی ساخته شده است؟

جلیقه ایمنی شبرنگ معمولا از یک پارچه توری مانند یا ضد آب سبک دارای خاصیت فلوئورسنت به همراه یک سری نوار های درخشنده  تشکیل می شود. جلیقه ایمنی شبرنگ معمولا بدون آستین و بزرگ می باشند تا به راحتی به روی لباس ها پوشیده شود و جلیقه ایمنی شبرنگ معمولا دارای یکسری چسب لباس می باشند که به جای دکمه عمل می کنند. همچنین در برخی از جلیقه ایمنی شبرنگ زیپ به کار می رود و باید در نظر داشت که انواع از این جلیقه ها هستند که دارای آستین بوده و دیگر جلیقه محسوب نمی شوند ولی با توجه به فراگیر بودن این عبارت باز هم به آن ها جلیقه ایمنی شبرنگ می گویند. برخی اوقات این جلیقه ها داری چند جیب برای حمل وسایل نزدیک به بدن شخص می باشند تا کارآمدی و کاربرد بالاتری داشته باشند.

رنگ بندی جلیقه ایمنی و شماتیک نصب شبرنگ ها

 رنگ این پارچه ها در جلیقه ایمنی شبرنگ، رنگ هایی جیغ مانند سبز فسفری، زرد، قرمز، نارنجی و صورتی می باشد. همچنین رنگ های کانتر است دهنده ای مانند آبی تیره، سیاه و سفید نیز در جلیقه ایمنی شبرنگ استفاده می شود. شبرنگ های درخشان که کار انعکاس نور را انجام می دهند باید به گونه ای روی جلیقه یا لباس شبرنگ نصب شوند که به صورت 360 درجه دید داشته باشند. بدین منظور از نواهایی افقی که حداقل 5 سانتی متر از لبه ی پایینی جلیقه فاصله دارند، استفاده می شود.

همچنین برای جلیقه ها یا لباس های آستین کوتاه می بایست دو نوار به صورت عمودی از شانه تا پایین لباس در جلو و پشت و در هر کدام از طرفین نصب شود که به نوار افقی پایین برسد. در صورتی که از لباس آستین دار و شلوار مجهز به نوار درخشان شبرنگ استفاده شود، نوار های روی شانه تا پایین لباس لازم نیست و به جای آن از حلقه هایی درخشان شبرنگ به روی آستین ها استفاده می شود. محل حلقه های درخشان شبرنگ روی آستین یک عدد بین آرنج تا شانه و یک عدد 5 سانتی متر بالاتر از انتهای آستین می باشد. همچنین در شلوار نیز معمولا از دو حلقه ی درخشان شبرنگ بر روی هر پاچه ی شلوار استفاده می شود که اولین حلقه 5 سانتی متر از پاچه و دومین حلقه 5 سانتی متر از حلقه ی اول فاصله خواهد داشت.

چه مشاغلی بایست از جلیقه ایمنی شبرنگ استفاده کنند؟

از جمله مشاغلی که در آن از جلیقه ایمنی شبرنگ استفاده می شود می توان به کارکنان راه آهن، کارگران بزرگراه ها، کارگران فرودگاه ها یا دیگر کارگرانی که در محیط های تاریک در نزدیکی ماشین های در حال عبور کار می کنند که شامل کارگران انبار ها می باشند که ماشین های لیفتراک از کنار آن ها می گذرند. از جمله مشاغلی که در ایران جلیقه ایمنی شبرنگ یا سایر لباس های ایمنی شبرنگ به تن می کنند می توان به رفتگران شهرداری، پارکبان ها، سربازان وظیفه راهنمایی و رانندگی، کارگران احداث جاده ها و کارگران برخی از پروژه های عمرانی اشاره کرد. نوار های درخشنده ی روی جلیقه ایمنی شبرنگ می توانند تا 82 درصد از نور منبع را بازتاب دهند. که این امر می تواند باعث آسیب های چشمی در دراز مدت شود. به همین دلیل توصیه شده است خلبانان، رانندگان اتوبوس و کامیون ها، اپراتور های ماشین های سنگین نظیر جرثقیل از پوشیدن لباس هایی با نوار درخشان قوی خودداری کنند تا به چشم هایشان آسیب وارد نشود.

 در برخی نقاط شکارچیان در فصل های شکار می بایست جلیقه ایمنی شبرنگ به تن کنند که اغلب اوقات جلیقه های نارنجی رنگ هستند تا در دید انسان ها به شکلی واضح با محیط اطراف تفاوت داشته باشند، که بدین وسیله شکارچیان به اشتباه یکدیگر را هدف قرار ندهند و جانی در خطر نیفتد.

امروزه پیشنهاد می شود که موتور سواران و دوچرخه سواران نیز از جلیقه ایمنی شبرنگ در هنگام عبور و مرور خود استفاده کنند. در یک مطالعه ی تحقیقی در نیوزلند مشخص شد که  حوادث مربوط به موتور سیکلت ها می تواند با پوشیدن جلیقه ایمنی شبرنگ کاهش یابد که این 33 درصد از حوادث میزان قابل توجهی است.

هنگامی که با جلیقه ایمنی شبرنگ دوچرخه سواری می کنید، یک سوم از خطرات را رفع می کنید!

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

2 × دو =