تجهیزات ترافیکی در حال حاضر بخشی جدا نشدنی از مدیریت کنترل ترافیک شهر ها ، روستا ها و جاده ها می باشد یعنی به طور کلی هر جایی که خودرو و عابر پیاده باشد تجهیزات ترافیکی و مدیریت ترافیک هم می تواند نقش آفرینی کند.تجهیزات ترافیکی در بخش ایاب و ذهاب و حمل و نقل زندگی ما بسیار پر رنگ هستند و بدون آنها به مشکلات زیادی مواجه می‌شدیم.

تجهیزات ایمنی کنترل ترافیک موانع و سد هایی فیزیکی و قابل رویت ایجاد می کنند که به کنترل و روان بودن جریان ترافیکی کمک می کند. تجهیزات ایمنی ترافیکی در بزرگراه ها در هنگام تصادفات یا ساخت و ساز های جاده ای به منظور هدایت جریان استفاده می شوند تا پیچ های جاده و جدا کننده های میان جاده ای را مشخص کنند و یا یک سری موانع و سد برای ترافیک خودرو ها در پارکینگ ها و گاراژ ها ایجاد کنند.

تجهیزات ایمنی ترافیکی در محل های تصادفات استفاده می شوند تا ترافیک ورودی به جاهای دیگر از اطراف خودرو های متوقف شده هدایت شود و به خودرو های امدادی اجازه دسترسی به محل حادثه و رسیدگی به افراد حادثه دیده داده شود. از تجهیزاتی که به طور رایج در محل تصادفات استفاده می شود می توان به مخروط ها و کله قندی ها ، چراغ های چشمک زن و یا هشدار دهنده، بشکه ها و نوار های براق اشاره کرد که اینتجهیزات می بایست دارای رنگ هایی روشن و نور هایی توجه برانگیز باشد. موانع کنترل ترافیکی می تواند شامل استوانه های جدا کننده یا چیدمانی از  راه بند های قفل شونده باشند که می توانند کل یک لاین را ببندند یا هشدار برای بسته بودن کل جاده را اعلام کنند. یک مانع ترافیکی می تواند به منظور حفاظت از اماکن و تاسیسات حساس نظیر فرودگاه ها و ساختمان های ممنوعه و تحت نظارت استفاده شوند.

بولارد ها، نیوجرسی ها و گلدان های ترافیکی ساخته شده از بتن تقویت شده اغلب به منظور تامین امنیت ساختمان ها در برابر حوادث عمدی و غیر عمدی تصادفات خودرویی می باشد. تجهیزات ایمنی ترافیکی به منظور مدیریت ترافیک روتین و روزانه در جاده ها، بزرگراه ها استفاده می شوند.

یک چراغ ترافیکی یا سیگنال دهنده ترافیکی در یک تقاطع ما را نسبت جریان روان ترافیکی در مناطقی مشخص مطمئن می سازد. همچنین می توان به این سیگنال دهنده ها و چراغ های ترافیکی زمان بندی مشخص داد تا سرعت و حجم ترافیکی در مناطق مشخص را کنترل کند. تجهیزات ترافیکی ایمن نیز شامل سنسور ها می شود تا وسایل نقلیه را شناسایی کرده و کنترل جریان ترافیکی را صورت دهند. داده ها و اطلاعات این سنسور ها می توانند در کنترل ترافیک یا سیستم های عوارضی استفاده شوند.

همچنین از علائم ها و اعلانات ترافیکی به منظور نشان دادن مکان شیر های آتش نشانی و جعبه های ابزار در زیر برف های سنگین استفاده می شود.

تجهیزات ایمنی ترافیکی نیز در مکان های ساخت و ساز جاده ای به منظور هدایت ترافیک در اطراف خودرو ها و کارگران نگهداری از جاده ها استفاده می شوند. یک مانع ایمنی ترافیکی در اطراف محل کار کارگران موجب حفظ ایمنی آن ها شده و به صورت موردی با کارگران پرچم یا علائم به دست به منظور کنترل جریان ترافیکی ورودی استفاده می گردد. این کارگران که معمولا لباس هایی شبرنگ با رنگ هایی واضح می پوشند در فواصلی دورتر از محل کار ایستاده و سرعت و یا سمت جریان ترافیکی را کنترل می کنند.

ما برای آنکه بتوانیم بهترین استفاده از تجهیزات ترافیکی را داشته باشیم می بایست آنها را در وهله اول خوب بشناسیم و با نحوه کارکرد و کاربرد های آن آشنا شویم.

چراغ های راهنمایی و رانندگی وظیفه هدایت ترافیکی خودرو ها و عابرین پیاده و نشان دادن حق تقدم در چهار راه ها، تقاطع ها و ورودی ها و خروجی ها را دارد. به زبان ساده تر این وسیله تعیین می کند که چه زمانی حق عبور داریم و چه زمانی حق عبور نداریم.

چراغ های راهنمایی از چندین قسمت نظیر پایه، سر و لامپ ها و کنترلر تشکیل شده اند. مهمترین بخش یک چراغ راهنمایی بخش کنترلر آن می باشد که به نوعی مغز این دستگاه محسوب می شود و دارای اطلاعات مورد نیاز جهت تنظیم زمان تناوب چراغ ها به منظور هدایت ترافیکی می باشد.

سیگنال های ترافیکی می توانند تحت حالت های متنوعی کار کنند که این حالت ها وابسته به مکان نصب و زمان آن در شبانه روز می باشد. این حالت ها را می توان به دو دسته حالت ثابت (تنظیم شده از قبلFixed Term) و حالت فعال شونده با خودرو (Vehicle Actuation)

مخروط ها و کله قندی های ترافیکی مورد استفاده در جاده ها، بزرگراه ها، یا حتی در عملیات راه سازی و ساخت و ساز ها به طور معمول به صورت علائمی مخروطی شکل در جاده ها یا پیاده رو ها گذاشته می شوند تا به طور موقت ترافیک را به سمتی که ایمن تر می باشد هدایت کند.

مخروط های راهنمایی و رانندگی یا همان کله قندی های ترافیکی را می توان از جمله تجهیزات ترافیکی پرکاربرد نام برد. مخروط ترافیکی، از وسایل کنترل ترافیکی موقت (Temporary Traffic Control (TTC) Zones)  مناطق می باشد که مشخص کننده یک ناحیه در بزرگراه است که شرایط این ناحیه از بزرگراه برای استفاده کردن افراد تفاوت می کند. این وسایل ایمنی به منظور جداسازی یا ادغام لاین های راه عبوری در حین پروژه های ساخت و ساز، تصادفات خودرو، رویداد های برنامه ریزی شده ( که مستلزم اشغال بخشی از خیابان می باشد : نظیر برپایی کانکس های تبلیغاتی برای مناسبت ها یا ایجاد ایستگاه های نذری برای ایام محرم) می باشد. با این حال از علائم بزرگتر و سنگین تر نیز در هنگامی استفاده می شود که این جداسازی ها و تعیین حدود می بایست مدت طولانی تری بماند.

مخروط های ترافیکی بر اساس اندازه و شکل شان استفاده های مختلفی دارند

بولارد ها به منظور حفاظت از دارایی ها یا ایجاد مرز بصری در محدوده زمین ها مورد استفاده قرار می گیرند. بولارد ها به انواع مقاوم و غیر مقاوم به فشار و ضربه تقسیم بندی می شوند . برخی از آنها در مقابل تصادف خودرو ها بسیار مقاومت دارند و برخی دیگر در مقابل نیروی وارده  خم می شوند و تنها به عنوان موانع بصری مطرح هستند  نه موانع عملی. بولارد ها به منظور کمک به کنترل جریان ترافیکی نیز استفاده می شوند.

این تجهیزات ترافیکی به دو نوع قابل جابه جایی و دائمی تقسیم می شوند و انواع محافظ که گاها توسط سیمان یا سنگهایی نظیر گرانیت ساخته می شوند و به منظور محافظت از پیاده رو ها و اماکن استفاده می شوند و همچنین این بولارد ها دارای جنبه های زیباسازی شهر ها و نمای ساختمان ها را هم دارد، البته در صورتی که به عنوان محافظ پیاده رو ها و ساختمان ها به کار روند می بایست دارای فواصل معینی از همدیگر باشند.

برخی از بولارد ها موقتی بوده و در مواقعی که می خواهیم اجازه عبور دهیم آنها را بر می داریم و دوباره به عنوان مانع عبور سر جایش می گذاریم. بدین منظور از قفل ها و پین ها استفاده می شود. با این حال روش کمی از مقاومت ضربه ای آن می کاهد. با این حال این بولارد ها در مکان هایی که امنیت در برابر ورود خودرو به خصوص در ساعات و زمان های غیر کاری ضروری است خیلی کارآمد است.

اولین تابلوهای ترافیکی جاده ای به وسیله چوب و سنگ ساخته شدند و مانند امروز در آن دوران هم این علائم و تابلو ها در کنار جاده کار گذاشته می شدند. در قرون وسطی یک سری راهنما که چندین سمت را همزمان نشان می داد استفاده می شد. اولین قوانین ترافیکی توسط شاه پیتر دوم پرتغال ایجاد شد که در آن به وسیله تابلو ها حق تقدم عبوردر تقاطع ها را مشخص می کردند.
با این حال اولین تابلو های راهنمایی و رانندگی مدرن تا دهه اول قرن نوزدهم به وجود نیامده بود. در آن زمان دوچرخه ها رایج بودند ولی عیب آنها این بود که بزرگ بوده و کنترل آن ها آسان نبود. بنابراین سازمان های وابسته به دوچرخه ها شروع به نصب علائم هشدار در مناطق پر خطر برای دوچرخه سواری کردند. توسعه و پیشرفت مداوم خودرو ها نیز امروزه باعث نیاز به پیشرفت و توسعه در سیستم های هشدار و اعلان و پیچیده تر شدن مداوم آنها شده است.

جنس تابلو های ترافیکی مدرن تا به امروز تغییرات زیادی کرده است. این تابلو ها ابتدا به وسیله ریخته گری آهن و سپس گداختن و نورد آهن ساخته می شدند. پس از آن، تابلو ها از آلومینیوم و سپس فولاد ساخته شدند. بالاخره از سال 1945 تا امروز آن ها را با صفحات آلومینیومی به همراه چسب های پلاستیکی پوشش دهنده می سازند.
در تابلو های ترافیکی از رنگ های خاصی استفاده می شود.

سنسور ها بیشتر برای شمارش و شناسایی تعداد خودرو های عبوری و منتظر در پشت چراغ قرمز استفاده می شوند. برخی اوقات به همراه دوربین ها در ثبت سرعت خودرو ها نیز کاربرد دارند.